Het park is aangelegd in 1971 en is circa 50 hectare groot. De naam dankt het park aan de twee kunstmatige heuvels en is zodanig aangelegd dat het nog groter lijkt dan het in werkelijkheid is. Naast inheemse bomen zijn in het park ook exoten aangeplant uit gebieden met een vergelijkbaar klimaat als het Nederlandse klimaat.
De heuvels
Dit ca. 50 ha. grote wijkpark ademt de sfeer van een oud landgoed maar is aangelegd in 1971. De inrichting van het park is zeer gevarieerd; bosjes, grasvelden met aardige boomgroepen en singels die door het park slingeren. De stukjes bos vooral aan de randen doen het park groter lijken. Slingerende wandelpaden voeren de wandelaar naar alle mogelijke hoeken van het park. Misschien komt de wandelaar vanzelf tot de ontdekking waarom het park “de twee heuvels” heet. Verbazingwekkend is het uitzicht vanaf de hoogste heuvel. Boomgroepen aan de horizon doen vermoeden dat het park zich eindeloos uitstrekt. Een fraai staaltje gezichtsbedrog. De andere heuvel die in de nabijheid ligt, is met bomen begroeid en hoewel er paadjes lopen is deze wat moeilijker te vinden. (Onder deze heuvels ligt het puin van oude boerderijen die plaats moesten maken voor de aanleg van het park.)
Uitheemse bomen
Zoals ook op landgoederen gebeurde zijn op opvallende plaatsen veel bijzondere bomen geplant. Voor grote boomgroepen zijn vaak meer gewone soorten gebruikt. De bijzondere bomen komen uit alle delen van de wereld die een gelijksoortig klimaat hebben dan de onze. Bij de vijver staat een watercypres, een soort die pas in 1941 in China ontdekt is. Vlak bij de sporthal staat de als een paardekastanje bloeiende Zuidamerikaanse boom de Catalpa. (Om de op lange peulen lijkende vruchten wordt hij in Amsterdam palingboom genoemd.) Elders in het park staat een Amberboom, bij het kneuzen van het blad komt een heerlijk ruikende balsemgeur vrij.
Natuurlijk
Maar ook meer oorspronkelijke natuur is te zien. Sommige minder intensief gebruikte grasvelden worden twee keer per jaar gemaaid om andere planten een kans te geven. Op verschillende plekken in het park hebben de planten langs de oever zich fraai kunnen ontwikkelen. Op een plek waar veel iepen zijn verwijderd i.v.m. de iepziekte gaat de natuur zijn eigen gang. Veel besdragenden o.a. vlier, lijsterbes, roos en zuurbes zijn spontaan opgekomen. Dit stukje park is dan ook bijzonder rijk aan vogels, paddenstoelen, mossen en plantensoorten.
